In memoriam Gerrit Klooster
*3 november 1940, Bedum †10 september 2019, Winsum
Elke zondag was hij er. Hij verliet dan als eerste de kerk, met zijn rollator achter de dominee en de kerkenraadsleden aan. Tot augustus. Een hersenbloeding richtte blijvende schade aan, later kwamen er nog twee. Vanzelfsprekend vond de uitvaart plaats vanuit de Centrumkerk. Behalve in de kerk kwam hij ook altijd op de zaterdagavondsoos.
Het levensverhaal van Gerrit stond een half jaar geleden in Klankbord, door hem zelf verteld met hulp van Nelleke, zijn vaste begeleidster naar de kerk. Voorop een mooie foto van hen samen. Hij vertelde over zijn jeugd in Bedum, zijn overleden gehandicapte zus, zijn onderwijs, het werk in Uithuizen en het thuis dat hij vond bij NOVO op het Hoge Heem (nu Cosis) toen moeder hem niet langer kon verzorgen, het mannenkoor waarin hij graag zong, en dat hij wierook maar vond stinken. Sommige dingen zaten heel goed in zijn geheugen! Hij was erg gesteld op zijn zus Trijn, zijn neef Egbert en de andere neven en hun kinderen en begeleider Henk. Maar ook veel anderen kregen vaak een telefoontje van hem: ‘Hou is ‘t?’
Bij het handenschudden na de kerkdienst en op andere momenten werd hij altijd emotioneel. Voor een deel door zijn medicatie. Maar ook omdat hij het hart op de goede plaats had zitten. Wat niet betekende dat hij niet ook kon kibbelen, met zijn overleden ‘vriend’ Wobko bijvoorbeeld. Gerrit heeft al met al een goed leven gehad. En het was goed dat hij er was.
Tenslotte zongen we Psalm 23, ‘de Heer is mijn herder,’ zijn keuze. En andere liederen van vroeger. ‘Ik ga slapen, ik ben moe, ’k sluit mijn beide ogen toe’ net als bij zijn oudste zus was gebeurd. Zijn lichaam ligt nu bij haar en hun ouders in Bedum.
Ds. Harmen Jansen
Interview* met Gerrit in Klankbord >>>>>
*In het interview staat psalm 123, dit moet psalm 23 zijn