*29 oktober 1933 - † 13 mei 2016
'Niemand weet wat leven is, alleen dat van dit geheimenis God het begin en einde is' staat er boven de rouwbrief van Siep van der Vries. Voorop een foto van een jonge versie van hem bij de SRV-wagen. De karakteristieke kuif van toen was er nog steeds. Met de wagen heeft hij een kwart eeuw rondgereden. Zijn ouders hadden een winkel in zuivel. Toen niemand van de andere kinderen interesse had was hij er met zijn vrouw Tineke ingestapt om die vervolgens uit te breiden met een 'loop'. Ook als gepensioneerde bezorgde hij nog wel eens wat voor anderen. Toch lag zijn hart minstens zoveel in de techniek. Dat bleek uit zijn werk voor en na de zuivelhandel, zijn vernuftig gemaakte poppenhuis voor de dochters, zijn electrische trein die de deur niet uit mocht.
Siep was prettig in de omgang, rustig en eerlijk. In de kerk was hij ouderling geweest. Hij had in die rol wel eens preek moeten lezen. Thuis was er dan geoefend achter de strijkplank.
Ruim 58 jaar getrouwd was hij met Tineke Oosterveld, ontmoet in Stad en daar met haar getrouwd. Ze kregen twee dochters. Inmiddels waren ze overgrootouders van vijf achterkleinkinderen. Ze genoten van die rol. Siep hechtte grote waarde aan de gezins- en familiebanden. Na een zware operatie een paar jaar geleden was er nog een mooie tijd geweest, wonend in het appartement met uitzicht over het water. Maar zijn levenskracht nam de laatste tijd duidelijk af. Vrijdagmorgen vlak voor een Pinkster-familieweekend wist hij, ' 't kin nait deurgoan'.
Hij overleed thuis. De afscheidsdienst was een week later in de Centrumkerk.
Ds. Harmen Jansen