* 30 mei 1931, Winsum † 10 oktober 2021, Groningen

Ze was eigenlijk vastbesloten dat ze thuis aan de Kerkstraat wilde blijven, ook al wilden de benen steeds minder goed en was ook in huis tussen stoel en aanrecht de rollator nodig. Ze is toch in het ziekenhuis overleden waar ze naar toe moest vanwege toenemende benauwdheidsproblemen.

Iemke had altijd in Winsum gewoond. Ze was recent nog met een dorpsgids rond gegaan waarbij zij vooral heel veel wist te vertellen. Vertellen en mensen ontmoeten was haar lust en leven. Het belangrijkste apparaat in huis was het koffiezetapparaat. De deur stond denkbeeldig wagenwijd open. Op zaterdagmiddag was er op den duur wijn.

Ze had kleuterleidster willen worden, maar doorleren zat er in haar jeugd niet in. Maar ze kon wel wat. Zo reed ze vrachtwagen als haar man Gerard het niet kon door zijn chronische klachten. En na zijn afkeuring was ze professioneel enquêtrice geweest. Een mooi contactberoep. Haar grootste geluk was wel dat ze na 15 jaar wachten moeder van Linda en later van Gerard geworden was. En ze kreeg zeven kleinkinderen! ‘Cyberoma’ bewoog mee in hun levens en genoot van de hechte familieband, te meer toen ze de laatste van haar generatie in beide families werd. Ze zong in een koor, zat op de Passage, ging naar de kerk zolang de benen het toelieten.

Ze wilde niet klagen over haar klachten. Ze bleef opgewekt en moedig. ‘Dat zegt de dokter ook’ zei ze er dan trots achteraan. Zo positief stond ze eigenlijk ook in het geloof. Ze dacht ‘wel goed terecht te komen’. Twee bewaarde gebeden in haar laadje liet zien dat dit Godsvertrouwen toch niet vanzelfsprekend was: gebeden om gedragen te worden in de moeilijkheden die het leven meebrengt. Op vrijdag 15 oktober werd haar lichaam nog één keer in de Centrumkerk gebracht, waar ze levenslang geoefend had in de entree in het Huis en aan de Tafel van vriendschap van de Eeuwige.

Ds. Harmen Jansen