In memoriam Jan Bonno Harm Nijhoff
* 15 januari 1934 Stedum – † 14 december 2014 Winsum
Door een goede vriend/bekende van Jan Nijhoff
Zo maar een zomeravond ergens medio jaren negentig rond zes uur in de avond in Eenrum komt een fietser de oprit op: Een oude fiets, gekregen van een bekende, met daarop Jan Nijhoff. Gehuld in een groene overal en dito laarzen. Ondanks het zomerse weer toch veel klei aan de voeten. Geen wonder! Hij woonde in Wehe-den Hoorn aan de Eenrummer kant van de Hoornster til achter de boerenschuur in een caravan. Om daar te komen moet heel wat (bagger)werk verzet worden. "Moi, ik docht mot moar es noar die tou want doe most mie helpen" Zo maar een gast aan tafel die zorgde voor reuring en een goed verhaal!
Dit was Jan ten voeten uit. Hij leefde zijn eigen leven en deed wat hem goed dunkt. Hij was altijd bezig of met zijn vee (schapen en een koe) of met de tractor met of zonder kieper. Hij had vele sociale contacten in al de woonplaatsen die hij in zijn leven heeft gehad. Geboren in Stedum, opgegroeid in een doktersgezin met een broer en drie zussen was Jan een echte belhamel die streken uithaalde die niet pastte bij een net doktersgezin. Hij bleef moeite houden met regels, het benauwde hem en kwam regelmatig in opstand.
Op jonge leeftijd kwam Jan in het bezit van een boerderij in Den Andel en werd boer. Daarnaast ging hij ook loonwerk doen. Het werd geen succes en hij kwam te wonen in een caravan in de boomgaard van Abelstok. Zijn materieel kon hij onderbrengen bij collega landbouwers in de Marne, waardoor hij loonwerk met zijn Ford County en kieper kon blijven doen. Jan heeft intensief meegewerkt aan het grondverzet van de ruilverkavelingen in ons gebied (Pieterburen, Eenrum, Saaxumhuizen, Den Andel, Warffum, Baflo, Tinallinge en Winsum). De situatie in de boomgaard werd onhoudbaar en met hulp van anderen kwam hij in een huurwoning te Westernieland.
Deze bewoning beknelde hem en kon hij eindelijk weer boer worden met een eigen stukje land, schuur en een caravan als woning. Hij zat weer in zijn eigen geliefde natuur. Geen buren, en inrichting van de gebouwen naar zijn eigen ideeën. Deze vorm van leven was soms een doorn in het oog van mensen die er een andere levenswijze op na houden. Zodat de overheid het verzoek kreeg tot ontruiming over te gaan. Maar er werd besloten Jan zijn levenswijze te respecteren en accepteren temeer daar hij niemand tot last was.
Na een ernstig ongeval was het niet meer mogelijk om zo te leven en ging hij naar de andere kant van de Hoornstertil aan de Pastoor Martenstraat wonen, waar hij toezicht kreeg van een verzorgingstehuis waar hij ook zijn warme maaltijd nuttigde. Zijn gezondheid ging steeds meer achteruit. De laatste twee jaar van zijn leven werd Jan verzorgd in de Twaalfhoven. Ook hier was hij zeer betrokken bij zijn omgeving ondanks zijn beperkingen.
Tijdens de crematie in Groningen bleek dat Jan vele vrienden heeft gehad die hem de laatste eer hebben bewezen. Hij was een man die kleur aan het leven heeft gegeven en niet alleen voor zichzelf. Ik ben dankbaar hem gekend te hebben. Een man recht door zee met een groot hart!