* 2 juni 1945 – † 30 september 2014

Op dinsdagmiddag 30 september 2014 is Joke Wierda overleden, thuis op Munsterweg 13, 69 jaar oud. De week ervoor was er nog een serie bestralingen afgerond tegen de pijn. Ze keek nog uit naar het voorjaar, maar het ging niet meer. Van de eenenveertig jaar die ze in diepe verbondenheid met haar vriendin Menke Aikema heeft geleefd stonden er ruim dertig in het teken van het gevecht met kanker. Ze was er lichamelijk door beperkt geraakt, van een rolstoel afhankelijk. Maar ze liet haar geest er niet door beperken en heeft steeds een enorme wilskracht aan de dag gelegd. Haar werk in het lab in Groningen had ze wel moeten opgeven. Maar ze heeft het kostbare geschenk van het leven dat ze met hulp van allerlei kuren gretig naar zich toe haalde zo goed mogelijk willen besteden. Het gehandicaptenplatform, werken in het bestuur en de organisatie van de Wereldwinkel, vrijwilligster samen met Menke in de Van Mesdagkliniek, daarnaast samen veel samen reizen, vakantieweken met andere vriendinnen, familiebezoek afleggen en ontvangen. Samen hadden ze een grote familie. Ze was als zesde van acht kinderen in het Friese Heeg geboren, net na de bevrijding. En Joke was een samenbindende factor die genoot van de aandacht die ze aan neven en nichten mocht geven en de genegenheid die ze omgekeerd ontving. In onze gemeente heeft ze een grote rol gespeeld bij de voorbereiding en als stimulator van de Thomasvieringen en de Taizégroep. Met haar diepe en doorleefde spiritualiteit, gevoed door meditatie en een vrije houding ten opzichte van geijkte opvattingen over geloof, heeft ze bij veel mensen een onuitwisbare indruk achter gelaten. En hoe brozer haar lichaam werd, hoe duidelijker deze geestkracht en liefde straalde. Dankzij de diepe verbondenheid met God die ze ´de Bron van liefde en kracht´ noemde, als een boom aan levend water. Voorop de rouwkaart staan twee niet voor niets knotwilgen. Na de afscheidsdienst op 6 oktober is het lichaam van Joke in haar graf gelegd op de Algemene Begraafplaats. 'Laat ons maar elkaar omringen, met de moed om door te gaan'.

Ds. Harmen Jansen